Σάκι, Αντρέα

(Sacchi). Ιταλός ζωγράφος (Νετούντο 1599 – Ρώμη 1661). Μαθητής του Φ. Άλμπανι, ακολούθησε την τεχνοτροπία των Μπολονέζων, άκουσε όμως και τη διδασκαλία των Βενετσιάνων. Ήταν θερμός θαυμαστής του Ραφαήλ και κατείχε σημαντική θέση στο καλλιτεχνικό περιβάλλον της Ρώμης, όπου δίκαια εκπροσωπούσε την κλασική τάση της εποχής σε αντίθεση με τους οπαδούς του μπαρόκ Ντα Κορτόνα, Γκάουλι και Πότσο. Δούλεψε κυρίως πάνω σε θρησκευτικά ή μυθολογικά θέματα και φιλοτέχνησε προσωπογραφίες με διαύγεια και μετριοπάθεια. Σημαντικότερα από τα έργα του είναι: «Η θεία Σοφία», τοιχογραφία, στην οροφή μιας αίθουσας του ανάκτορου Μπαρμπερίνι με την οποία προσπάθησε να αντιδράσει στην αφθονία του μπαρόκ, «Το όραμα του άγιου Poμυάλδου» (Πινακοθήκη του Βατικανού), «Ο θάνατος της αγίας Άννας» (Σαν Κάρλο αι Κατινάρι, Ρώμη), «Ο ύπνος του Νώε» (Βιέννη) «Πορτραίτο» (Πινακοθήκη Μποργκέζε, Ρώμη), «Ουρβανός Η’» (Πινακοθήκη Μπαρμπερίνι, Ρώμη), «Σκηνές από τη ζωή του άγιου Ιωάννη» (Βαπτιστήριο Άγιου Ιωάννη, Ρώμη), «Το μαρτύριο του άγιου Ανδρέα», (Εθνικό Μουσείο, Παλέρμο), «Η ανάσταση του Λάζαρου (Ορλεάνη) κ.ά. Αυτοπροσωπογραφία του Αντρέα Σάκι.